Moja próba w a trois crayons materiały Niedościgniony wzór Technika znana przynajmniej od renesansu. W epoce rokoko ,a trois crayons (węgiel, biała kreda, sangwina), opanowało do perfekcji kilku wybitnych twórców najbardziej znanych, można powiedzieć reprezentatywnych dla epoki i charakteru pracy w tej technice. Mogę tutaj wymienić: Watteau, Fragonarda, Greuze'a czy Bouchera. To genialni mistrzowie, których dzieła podziwiamy wszyscy do dzisiaj. Szczególnym uwielbieniem darzę obrazy Bouchera, zwłaszcza te ukazujące mityczną Ledę z łabędziem. Ale w odniesieniu do techniki "trzech kredek", to właśnie rysunki i szkice Greuze'a, tworzone były z największą ekspresją, szybką zdecydowaną kreską i mocnym światłocieniem. Portret Agi, zapewne jeden z kilku jakie powstaną, wykonałem z wielką radością i lekkością w rysowaniu trzema pastelami, po długim okresie nierysowania w ogóle. W wielu Jej fotografiach, co także przeniosło się na mojego autorstwa konterfekty
Jest arcydziełem.
OdpowiedzUsuńDziękuję za komentarz. Do arcydzieła sporo temu brakuje :)
OdpowiedzUsuńU podnóża tych ruin widzę na rysunku jakby postać, której można przypisać bycie duchem tego miejsca. Fantastyczny szkic i ma to "COŚ"!!!
OdpowiedzUsuńAga. To nie duch miejsca, to konkretna osoba !Dziękuję za odwiedziny.
OdpowiedzUsuńHa! ha! Nie nie o tą małą osóbkę mi chodziło, raczej o tło na którym ona stoi. Przyjrzyj się dokładnie, nad jej głową jest twarz
OdpowiedzUsuń