Aga w, a trois crayons

Moja próba w a trois crayons

 

materiały

Niedościgniony wzór

 
Technika znana przynajmniej od renesansu. W epoce rokoko ,a  trois crayons (węgiel, biała kreda, sangwina), opanowało do perfekcji kilku wybitnych twórców najbardziej znanych, można powiedzieć reprezentatywnych dla epoki i charakteru pracy w tej technice. Mogę  tutaj wymienić: Watteau, Fragonarda, Greuze'a czy Bouchera. To genialni mistrzowie, których dzieła podziwiamy wszyscy do dzisiaj. Szczególnym uwielbieniem darzę obrazy Bouchera, zwłaszcza te ukazujące mityczną Ledę z łabędziem. Ale w odniesieniu do techniki "trzech kredek", to właśnie rysunki i szkice  Greuze'a, tworzone były z największą ekspresją, szybką zdecydowaną kreską i mocnym światłocieniem. Portret Agi, zapewne jeden z kilku jakie powstaną, wykonałem z wielką radością i lekkością w rysowaniu trzema pastelami, po długim okresie nierysowania w ogóle. W wielu Jej fotografiach, co także przeniosło się na mojego autorstwa konterfekty , łatwo zauważalna jest cecha wspólna - tęsknota, melancholia, niespełnione marzenie w spojrzeniu postaci. Myślę, że właśnie dzisiaj w Wielki Piątek, o tej tęsknocie portretowanej kobiety, można powiedzieć więcej, mając nadzieję, że Aga nie będzie, miała mi tego za złe. Odrzuciłem tutaj motywy fantasy. Zależało mi na oddaniu tego co współczesne, co dzieje się tu i teraz - na obrazie, w duszy i życiu kobiety. Nie miałem zamiaru zniekształcać tego, burzyć prawdy o Niej, przesłodzonym sielankowym obrazkiem. Wybrałem pastele jako narzędzia stworzone do szybkiej ekspresyjnej pracy i wiem, że był to wybór właściwy. Wracając do melancholijnego spojrzenia portretowanej, pięknej kobiety - jeśli zastanawiacie się jaka tęsknota kryje się za tymi oczami, to wydaje mi się, że jedyną odpowiedzią (zwłaszcza dzisiaj) będzie tutaj jedno, niezwykle ważne dla Kobiety słowo. Macierzyństwo.